Τοκετός Κιμωλίας γυναικός...από τον C. S. Sonnini (Μέρος 1ο)

(Τοκετός (1778) Κιμωλίας γυναικός)

<<... Είχον την ευκαιρίαν να παρακολουθήσω τον τοκετόν μιας εντόπιας γυναικός και επειδή είμαι ο πρώτος, που κάμνει λόγον περί αυτού, θα περιγράψω μερικάς λεπτομερείας του τόσον ενδιαφέροντος αυτού δια την ιστορίαν της ανθρωπότητος θέματος.

Θα παρατηρήσω πρώτον ότι η επίτοκος εις τον τοκετόν της οποίας παρέστην ήτο ηλικίας όχι άνω των 18 ετών. Ήτο ψηλή, αρτίας διαπλάσεως και ρωμαλέας κράσεως και τόσον ωραία, ώστε αι Ελληνίδες της αρχαιότητος θα εζήλευαν την καλλονήν της. Τα προμηνύματα του τοκετού εξεδηλώθησαν κατά την ώραν του δείπνου. Η νέα ωδηγήθη εις το δωμάτιόν της, μου παρεσχέθη δε η άδεια να την ακολουθήσω. Η μαία, πολύ ηλικιωμένη και εκτιμώμενη δια τας γνώσεις και την πείραν της, έφθασε συνοδευόμενη από μίαν βοηθόν της ιδίας περίπου ηλικίας αλλά με ολιγώτερον ενδιαφέρουσαν και εκσεσημασμένην φυσιογνωμίαν. Ζωγράφος, που θα ήθελε να παραστήση μίαν σίβυλλαν, δεν θα ηδύνατο να εκλέξη καλύτερον πρότυπον. Τα πάντα εις την εμφάνισίν της εθύμιζαν μάγισσαν και αυταί δε αι απαντήσεις της εις τας ερωτήσεις που της υπέβαλλα ήσαν σκοτειναί ως χρησμοί. Έφερε μαζί της εν είδος τρίποδος, του οποίου την χρήσιν δεν ηδυνάμην να φαντασθώ αλλ' επρόκειτο να διαπιστώσω εντός ολίγου. Το περίεργον αυτό έπιπλον δεν αποτελείται από συμπαγές τεμάχιον ξύλου. Δύο στρογγυλευμένα και εξωτερικώς ολίγον κυρτά τμήματα ενούνται θπό οξείαν γωνίαν και υποστηρίζουν κατά την ένωσίν των ένα τεμάχιον επίπεδον και κατάλληλον δια κάθισμα. Το σύνολον είναι περιτυλιγμένον προχείρως με παλαιά τεμάχια υφάσματος και στηρίζεται εις τρία πολύ χαμηλά και εξ ίσου χονδροειδώς ειργασμένα πόδια, εξ ων το εν ευρίσκεται κάτω από το εν είδει σέλλας τεμάχιον της γωνίας, ενώ τα δύο άλλα είναι τοποθετημένα κάτωθεν των πλαγίων τεμαχίων και προς το άκρον αυτών. 

Η πρώτη φροντίς της μαίας ήτο να ανοίξη τα κλείθρα των θυρών, των κασελών, των μπαούλων και οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου εκλείετο με κλειδί εντός της οικίας.  Το προληπτικόν αυτό μέτρον του ανοίγματος των κλείθρων, στηριζόμενον επί μιάς παραδόξου αναλογίας, είναι υποχρεωτικόν δια να μη συναντήση δυσχερείας ο τοκετός. Εις επέκτασιν δε της γελοίας αυτής προκαταλήψεως, μόνον η παρουσία υπάνδρων γυναικών είναι ανεκτή , αποκλειομένων απολύτως των αγάμων. Με προειδοποίησαν επίσης ότι, αν επεθύμουν να παραστώ, έπρεπε να αποφασίσω να παραμείνω εις το δωμάτιον μέχρι πλήρους πέρατος του τοκετού. Πρόκειται περί κανόνος, τον οποίον ουδείς δύναται να παραβή. Αφ' ης στιγμής αρχίση ο τοκετός , όσοι ευρίσκονται εντός του διαμερίσματος δεν επιτρέπεται πλέον να εξέλθουν και αντιστοίχως, δεν επιτρέπεται να εισέλθη κανείς ευρισκόμενος εκτός. Οι πρώτοι μάλιστα καθίστανται κατά κάποιον τρόπον ακάθαρτοι, μη δυνάμενοι να επικοινωνήσουν μετ' άλλων προσώπων μέχρις ου έλθη ιερεύς, ειδοποιούμενος επίτηδες, να τους ευλογήση και να τους απαλλάξη από την ακάθαρτον κατάστασιν, εις την οποίαν υποτίθεται ότι έχουν περιέλθει.

Εν τω μεταξύ η φύσις ήρχιζε το έργον της. Αι προσπάθειαι τας οποίας αυτή επιβάλλει δια να επισπεύση την γέννησιν του νέου όντος, επολλαπλασιάζοντο και επυκνούντο. Όλα προανήγγελον εύκολον τοκετόν και ευτυχή έκβασιν. Κατά τη διάρκειαν της ενεργείας αυτής του παιδίου επί της μητρός, η τελευταία δεν έμενεν άπρακτος. Την ηνάγκαζαν να περιπατή αδιακόπως εντός του δωματίου. Αν ο πόνος, ποιά τις αδυναμία ή κάμψις του θάρρους της την έκαμναν να επιθυμήση μιας στιγμής ανάπαυσιν, αι δύο γραίαι την υπεβάσταζαν υπό τους βραχίονας και την υπεχρέωναν να βαδίζη, ενώ αυτή ασφαλώς δεν εφαίνετο να έχη διάθεσιν προς τούτο. Όταν ήρχοντο αι ωδίνες, την παρεκίνουν να κύπτη και κάμπτεται εμπρός εις την κλίνην, καθ΄όν χρόνον η μαία, λαμβάνουσα θέσιν όπισθεν της την επίεζεν ισχυρώς εις τας πλευράς δι' αμφοτέρων των χειρών, διατηρούσα την πίεσιν μέχρι της παρόδου της ωδίνος, η οποία διεκόπτετο ταχέως. Επανήρχιζε τότε ο περίπατος, δια να διακοπή με την έλευσιν της νέας ωδίνος, οπότε η επίτοκος ελάμβανε και πάλιν την κατάλληλον στάσιν, διά να υποστή την πίεσιν των χειρών της μαίας. Δεν διαθέτω αρκετάς γνώσεις περί του μηχανισμού, τον οποίον χρησιμοποιεί η φύσις εις τας περιστάσεις αυτάς διά να κρίνω, αν η άσκησις ισχυράς πιέσεως διά των χειρών εις το κάτω μέρος της ράχεως της γυναικός είναι μέτρον επωφελές ή βλαβερόν. Το μόνον που δύναμαι να βεβαιώσω είναι, ότι η εφαρμογή του είναι γενική εις τα περί ων πρόκειται μέρη, όπου οι τοκετοί είναι κατά κανόνα καλοί. Θα προσθέσω ότι κατά την παρατήρησίν μου, η επίδρασίς του, φαινομενικώς τουλάχιστον, ήτο ευεργετική. Διότι αι ωδίνες δεν διήρκουν πολύ αν και ήσαν συχνοί, και η νέα δεν εφαίνετο να υποφέρη πολύ. Συνεβουλεύθην πάντως επ' αυτού του θέματος ένα ιατρόν, ο οποίος χαίρει σήμερον μεγάλης φήμης εις την μαιευτικήν, ούτος δεν επέκρινε το μέτρον ως κάκιστον(...). Αν θα ημπορούσε ποτέ να εγερθή αμφιβολία ως προς την παρ' ημίν άγνωστον αυτήν τεχνικήν, όλοι θα συνεφώνουν χωρίς δυσκολίαν ότι δεν υπήρχε τίποτε το πλέον απάνθρωπον ούτε πλέον αντίθετον προς τας επικρατούσας αντιλήψεις από τον τρόπον, με τον οποίον τερματίζεται ο τοκετός εις τας νήσουν του Αρχιπελάγους. Και εν τούτοις, δεν υπάρχει ίσως τόπος εις τον κόσμον, όπου να είναι οι τοκετοί τόσον εύκολοι, η έκβασις των τόσον συχνά ευτυχής και τα επακολουθούντα δυσάρεστα συμβάντα τόσον σπάνια, όσον ο τόπος ακριβώς εκείνος, όπου κάμνουν ούτως ειπείν το παν δια να επισύρουν τα ατυχήματα και να κάμουν την φύσιν να μετανοήση δια τας ευνοίας, τας οποίας έχει επιδαψιλεύσει εις τας γυναίκας, κοσμούσα αυτάς με τας υπερόχουν μορφάς του κάλλους και παρέχουσα το θάρρος και την δύναμιν να ανθέξουν εις την βίαιαν μεταχείρισιν της οποίας τυγχάνουν, καθ' ην στιγμήν η ιδιότης της μητρός έρχεται να αναπτύξη εις την θερμήν ψυχήν των νέα και ευγενή αισθήματα.(...)>>

Πηγή: Κιμωλιακά του Ιωάννη Σπ. Ράμφου ( Τόμος Γ).