-Φύλαξόν μας Κύριε, από τις δρίμες των έξι πρώτων ημερών του Αυγούστου.
Την ίδια ώρα μερικές παλιές νοικοκυράδες οδεύανε καλοντυμένες στην εκκλησιά και 'φχόταν η μια στην άλλη:
-Καλή Πρωτοδριμιά κερά- Στέλλα
-Καλές δρίμες κερά- Ρηνιώ μου.
Η κερά Κατίνα όμως συμβούλευε και το εγγονάκι της.
- Έχε το νου σου μωρέ Γιώργη, αύριο να μην έμπεις στη θάλασσα. Ε χρειάζεται κολύμπι σημαδιακή μέρα. Θα τρυπήσει μωρέ το δέρμα σου, και το μπανιερό σου, ούτε και να κάτσεις πολύ ώρα στον ήλιο. Θα τρυπήσουν τα ρούχα σου και οι φανέλες σου.
Ο Γιωργάκης όμως δε χαμπάριαζε από τέτοια. Μεγάλες οι αποστάσεις ανάμεσα στα νιάτα και στα γεράματα. Μα 'κείνη ήξερε τι έλεγε, γι' αυτό επέμενε να λάβει τα μέτρα. Βρήκε μάλιστα και ένα βραχιολάκι σιδερένιο και του το πέρασε στο χέρι εξεπίτηδες:
- Για να μην σε πιάσουν μωρέ οι δρίμες, τού 'πε...
Ηξημέρωσε δα και η άλλη μέρα, έγινε η λειτουργία της Πρωτοδριμιάς κι ήδειξε μια κατασκοπευτική ματιά το καταμεσήμερο - η κερά- Κατίνα- προς τις ακτές και τις αμμουδιές της Αλυκής και την Μπονάτσας. Εν είδε όμως πολλούς μπανιαδόρους κι ηυχαριστήθηκε.
- Δόξα συ ο Θεός είπε, τό 'πιασε ο κόσμος πως ο ήλιος τις μέρες αυτές κάνει κακό. Από περιέργεια μάλιστα πήε πιο κοντά, να δει εκείνες οι άμυαλες κοπέλες, μπας και βγάλαν σήμερα τα στήθεια με τις μαύρες ρόες στον καύσωνα.
Μα σαν αντίκρυσε μερικές απογοητεύτηκε. Ευτυχώς τουλάχιστον που δεν ήτανε Κιμωλιάτισσες...
Εδώ που τα λέμε αρκετοί είχαν ξανακούσει για τις δρίμες αλλά κανείς σχεδόν δε θυμόταν κάτι το συγκεκριμένο. Αρωτήσαμε τους πολύ παλιούς και βρήκαμε κάποιαν άκρη.
Ήτανε λοιπό ν οι Δρίμες οι <<Δρίμιδες νύμφες>> ή οι <<Δρυάδες>> νεράιδες που παρουσιαζόταν σαν κακά πνεύματα του Αυγούστου και προξενούσαν καταστροφές. Έλα όμως που πάλι η κερά- Μαρία θυμόταν περισσότερα πράγματα.
- Αυτές παιδάκι μου είναι οι πρώτες έξι κακόγουστες ή γρουσούζικες μέρες του Αυγούστου ή και του Μάρτη, γι' αυτό και αποφεύγαμε στην εποχή μας να εκτελούμε καμιά δουλειά.
- Ούτε πλύναμε ρούχα γιατί δριμιάζανε. Δριμοκοβούντανε δηλαδή όταν τ' απλώναμε στον ήλιο και γιόμιζαν από μικρές τρύπες. Μα δεν μπαίναμε και στη θάλασσα, γιατί γιόμιζε το σώμα ξανθήματα, ούτε και λούζαμε τα μαλλιά μας γιατί χαλούσε η κόμη μας.
- Μωρέ κι εμένα έλεγε η θειά μου ( συμπλήρωσε η Κερά- Ζαμπέτα) πως οι Δρίμες βγαίνανε και τις έξι πρώτες μέρες του Μάρτη. Θυμόταν μάλιστα κι έναν γέρο μαραγκό που δεν έκοβε ξύλα με το πριόνι αυτές τις μέρες, γιατί σαρακιάζανε από τα σκουλήκια.
- Γι' αυτό δα λοιπόν επικράτησε τότε και η σχετική παροιμία:
<< Τ' Αυγούστου οι Δρίμες στα πανιά
και του Μαρτιού στα ξύλα>>
- Μπράβο κόψιμο του μυαλού οι παλιοί! Ο καυτερός ήλιος του Μάρτη και του Αυγούστου τα δημιούργησε όλα στις έξι μέρες.
Ο δριμύς και καυστικός ήλιος που συμπίπτει μάλιστα με την είσοδό του στον ολέθριο για τα εγκαύματα <<αστερισμό του κυνός>> (δηλ. του σκυλιού).
Όλοι λοιπόν συμφώνησαν πως η έκθεση του δέρματος ειδικά αυτές τις μέρες στον ήλιο βλάπτει φοβερά και ολέθρια. Καίει τα μάλλινα, χαλάει τα μαλλιά, προξενεί καρκίνο στο δέρμα και σκουληκιάζει τα ξυλικά!
Μόνο που στη σημερινή εποχή, επιστήμονες μέσω των τηλεοπτικών μηνυμάτων καταμετρούν τον ήλιο και μας προειδοποιούν για τις καυστικές καρκινοφόρες του επιδράσεις.
<<Ήλαξε ο Μανωλιός κι ήβαλε τα ρούχα αλλιώς>>
Πηγή: << Κιμωλιακών Παροιμιών το Ανάγνωσμα>> του Αντωνίου Γ. Τρούλλου.
