Στο όρος Παληόκαστρο είχαμε αναφερθεί και σε μία προηγούμενη ανάρτησή μας ( Νοέμβριος 2013) στην οποία παραθέτουμε στοιχεία και φωτογραφικό υλικό από ένα Γερμανικό καταφύγιο που υπάρχει στο μυστηριώδες αυτό βουνό.
Στην συγκεκριμένη ανάρτηση θα σας παραθέσουμε ακόμα ένα μυστικό γι αυτό το όρος! Αφού διαβάσαμε αναφορές για το Παληόκαστρο και το εξερευνήσαμε, σας μεταφέρουμε την εμπειρία μας... Καλή ανάγνωση!
Και η τελευταία αύτη πόλις η παραλιακή ήτο επίσης οχυρωμένη ίνα προφυλάσσεται κατά τυχόν επιδρομών εκ μέρους των πειρατών. Τοιαύτη ήτο η παλαιά πόλις της Κιμώλου η κειμένη εις την ΝΔ πλευράν της νήσου, ήτις κατεστράφη και εβυθίσθη εις παλαιάν εποχήν. Επίσης τοιαύτη πόλις ήτο η Φιλακωπή, εν τη έναντι γείτονι νήσω Μήλω και άλλαι.
Εις την υψηλοτέραν κορυφήν του όρους Παληοκάστρου, ήτις εξικνείται εις ύψος 398 μέτρων ήτο οικοδομημένον κατά την αρχαιότητα μικρόν χωρίον το οποίον σήμερον καλείται Παληόκαστρο. Εκ της μιας πλευράς (της νοτίου), ο βράχος κομμένος καθέτως, εμποδίζει πάσαν άνοδον επί της κορυφής εκ της πλευράς ταύτης. Εκ της Βορείας πλευράς το έδαφος ον απόκρημνον και αποτόμως κεκλιμένον, δεν επιτρέπει την επί του φρουρίου άνοδον. Αι ανατολικαί και δυτικαί κλιτείς του βράχου περιεβάλλοντο από υψηλά τείχη των οποίων το ύψος εποίκιλλεν αναλόγως του σχήματισμού του εδάφους, το πλάτος δε των τειχών ήτο 1 μ. 20 εκ.
Εκ του τείχους τούτου σώζονται σήμερον κτίσματα τινά εις ερειπώδη κατάστασιν και δή επί της βορείου και δυτικής πλευράς. Εκ της τελευταίας, ταύτης ήτο η κύρια είσοδος η καλουμένη σήμερον υπό των κατοίκων << Πορτάρα>>.
Το οχυρωματικόν τείχος της δυτικής πλευράς έχει οικοδομηθή με μεγάλους λίθους τετραγωνισμένους καλώς πελεκημένους και τοποθετημένους εις οριζοντίους γραμμάς κανονικάς, επιμελώς συγκεκομμένους.
Εκ της κυρίας ταύτης εισόδου, ηνοίγετο εις δρομίσκος όστις ωδήγει εις την κορυφήν του λόφου, όπου ως φαίνεται είχεν οικοδομηθή στρογγυλόν κτίσμα όπερ εδέσποζε του χωρίου, τούτο καταφαίνεται εκ των ερειπίων των θεμελίων και από τα σωζόμενα μέχρι σήμερον εκεί υπολείμματα των οικοδομών άτινα είναι σημαντικά, επίσης μεγάλος αριθμός πετρών και ογκολίθων καλώς πελεκημένων οίτινες κατάκεινται επί του εδάφους, ως και μία σειρά του τείχους ήτις είναι κατεσκευασμένη από ογκολίθους και ήτις ευρίσκεται εις κατάστασιν ερειπώδη, δεικνύουσιν ότι αι οικοδομαί αύται συνεπλήρουν το αμυντικόν συγκρότημα του εν λόγω χωρίου ( Henri Hauttecoeur, << Η νήσος Κίμωλος>>, 1901, Βρυξέλλαι).
Σωροί πετρών επί του εδάφους δεικνύουσιν τους τοίχους των οικιών του χωρίου τούτου.
Δυστυχώς τα οικοδομήματα ταύτα από ημέρας εις ημέραν εξαφανίζονται από τους ιδιοκτήτας των γειτονικών αγρών οίτινες χρησιμοποιούσι το υλικόν τούτο διά να περιφράξωσι του αγρούς των.
Ο σωρός των ερειπίων ον συναντά τις εκεί επί της κορυφής του λόφου, ως και το τείχος όπερ περιέβαλλε το εν λόγω χωρίον, ανάγονται κατά τον Ρος εις τον Μεσαίωνα (βλ. Ross Reisen auf den Griech Lusein τ. 3). Προσωπικώς φρονώ ότι ταύτα ανάγονται εις πολύ αρχαίαν εποχήν.
Είχον επιχειρήσει κατά Ιούλιον του έτους 1936 μίαν εκδρομήν εις Παληόκαστρον και είχον ωθήσει τα βήματά μου μέχρι της κορυφής του λόφου. Εκεί ευρισκόμενος παρετήρησα επί του εδάφους ένα αρκετά μεγάλον αριθμόν θραυσμάτων πηλίνων αρχαίων αγγείων, ων τινά έφερον διακοσμήσεις χρωματιστάς. Συνέλεξα μέρος τούτων και παρετήρησα ότι ο επ' αυτών διάκοσμος ως και τα σχέδια δεν διέφερον σχεδόν από εκείνα άτινα βλέπει τις επί των θραυσμάτων άτινα συναντώνται εις θέσιν Ελληνικά της Κιμώλου, πλην τα σχήματα των θραυσμένων τούτων μοί έδιδον την εντύπωσιν ότι απετέλουν τμήματα αγγείων ων η χρήσις ήτο μάλλον οικιακή ως π.χ. τύπος Κανθάρου, Κυάθου, Σκύφου, Κόθωνος και ων τα πλείστα είχον πλασθή με λευκάζοντα πηλόν. Απέστειλα μέρος των θραυσμάτων τούτων εις το Μουσείον Μυκόνου εν έτει 1937 και παρακάλεσα τον κατ' εκείνην την εποχήν Διευθυντήν του Μουσείου τούτου κ. Χρ. Καρούζον να μοί δώση, ει δυνατόν, τας χρονολογίας των εν λόγω θραυσμάτων.
Πράγματι, ο Διευθυντής του Μουσείου τούτου, δι ' επιστολής του μοί καθώριζεν ότι τα εν λόγω θραύσματα ανάγονται εις την Γεωμετρικήν εποχήν και αρχαικήν, ήτοι μεταξύ των 8 και 6 αιώνος π.Χ.
Όπως πιστοποιείται εκ των θραυσμάτων τούτων ότι ο πολιτισμός όστις είχεν αναπτυχθή και ακμάσει επί της τοποθεσίας ταύτης ανάγεται εις εποχήν λίαν απομεμακρυσμένην της σημερινής και συνεπώς τα τείχη πιθανώς ως και τα οικοδομήματα άτινα εις ερείπια κατάκεινται επί της γης δεν ανήκουν εις τον Μεσαίωνα αλλ' εις την αρχαιότητα.>>
Πηγή: << Περί του προϊστορικού πολιτισμού των Κυκλάδων νήσων η νήσος Κίμωλος παρά Χαρίδημου Γ. Μουστάκα Δικηγόρου>>.
Αν θεωρείτε πως με το μυστηριώδες βουνό του Παληόκαστρου έχουμε τελειώσει κάνετε λάθος! Κάντε υπομονή μέχρι την επόμενη ανάρτησή μας, στην οποία θα αναφέρουμε ακόμα ένα καλά κρυμμένο μυστικό του όρους!
